HP/De Tijd
Met de kerstvakantie op zijn eind (helaas duurt hij voor mij wat langer ivm ziekte) heb ik de kerstnummers van de Groene en de HP/De Tijd eens kunnen afwerken. Ik ga mijn ergernis over de HP uitspreken. Het is een bundel columns, geen onderzoeksjournalistiek. Al beweren ze zelf van wel. Een aardig voorbeeld is dat beide bladen een groot artikel over de VVD hebben; waar de Groene een zorgvuldige en (voor een tijdschift) goed bebronde analyse tentoonspreid, moeten we het in de HP doet met plotse opmerkingen als ‘Rutte moet na zijn vertrek meteen minister van Staat worden’ zonder nadere uitleg of een context waaruit zulks logisch volgt. Dat is een column, geen journalistiek. En ook op de keuze van de onderwerpen laat het blad zich kennen, het gaat eigenlijk alleen over onderwerpen die iets te maken hebben met rechtse politiek, maar nauwelijks de werkelijke problemen zelf. Het stukje van Marcel Levi is elke aflevering een prettige uitzondering op dat patroon, al blijft ook dat een opinie.
Beide bladen (en alle andere) hebben natuurlijk hun publiek, en het is misschien geen verassing te constateren dat de Groene me beter bevalt. Altijd leuk: kijk naar de reclames in de bladen om te weten voor wie het geschreven is (in de HP viel op: slaapkamerspeeltjes voor 50+ers. In de Groene allerhande workshops, lezingen en summerschools, waar ongetwijfeld onder het genot van een flesje Pinot we nog eens van een expert horen wat we al weten.)
Beide bladen kunnen op kritiek rekenen, worden op fouten betrapt (in de Groene kaarten ze hun eigen fouten inzake amateurarcheologie aan) en zijn uiteraard feilbaar. Tot kan mij de algehele kwaliteit van de artikelen van de Groene bij stukken beter bekoren dan die van de HP. Het soms belerende toontje neem ik graag op de koop toe.