Politieke correctheid
Nog iets wat me stoort vandaag.
Het was verder een leuk artikel, dat verslag deed van een interessante oefening van Theo Maassen: Theo Maassen probeerde fascist te worden, maar het lukte niet .
Het storende was het gebruik van de term “politieke correctheid” (wat me eigenlijk altijd stoort), omdat het incorrectheid impliceert. En daar ben ik het niet mee eens. En ook niet met wat men vaak onder politieke correctheid schaart.
Het prostitutie-voorbeeld: het is volgens mij helemaal niet politiek correct de schadelijkheid ervan onder het tapijt te vegen; het is evident dat de meerderheid van de vrouwen zulk werk doen onder omstandigheden die totaal onacceptabel zijn. Volgens mij is er ook wel iets van een kentering in het accepteren en gedogen van prostitutie, want het beeld dat een onafhankelijk individu zelf wel mag bepalen of hij/zij zo geld verdient herkennen we meer en meer als neoliberale nonsens. Individuen zijn niet onafhankelijk, en we zijn niet allemaal 100% zelfredzaam of capabel. Mensen leven in een sociale context, en ik zie niemand nog volhouden dat predatie, zeker in de prostitutie, geen rol speelt.
Dan een tweede voorbeeld:
De politieke correctheid heeft onze volksaard geen goed gedaan. Onze verfrissende directheid is kapotgemaakt. We moeten allemaal net doen alsof we niet zien wat er zich recht voor onze neus afspeelt. Om maar aardig gevonden te worden, om maar niemand te kwetsen, zijn we veranderd in lafbekken, hypocrieten.
Aardig gevonden worden en niemand willen kwetsen zijn niet equivalent. Over hoe directheid te vaak als verhulling gebruikt wordt om grof te kunnen zijn heb ik het hier al eens gehad; je kunt direct zijn en tegelijkertijd er een beetje op letten dat je niet onnodig kwetst. In verreweg de meeste gevallen was de kwetsing namelijk niet nodig, maar was stiekem dat het eigenlijk doel: hoe kan ik kwetsen en daarmee weg komen? Door het directheid te noemen!
Je bewust zijn van je woorden maakt dat je boodschap juist beter overkomt, niet minder.