Ja de kinderen, maar...
De laatste tijd heb zag ik weer wat mensen (ik kijk naar jou, Peter Pannekoek!) think-of-the-kids argumenten bestrijden. Soms wordt dat misbruikt, maar natuurlijk niet altijd. Ik moest hierbij ook denken aan de waarde van ervaring. Ook ik zei en zeg graag dat ervaring wordt overgewaardeerd, en dat je veel uit boeken kunt leren; boeken zijn ervaringsconcentraat.
Toch wil ik mensen (Peter Pannekoek) iets vertellen over ervaring: dat is ook weer niet niets! Met name de emotionele kant van ervaring is denk ik lastig of zelfs niet anders te leren dan door ervaring. Ik ben net als Peter (laat ik niet meer doen alsof ik generaliseer) een denkmensch, die zich het lekkerst voelt bij analyitisch en kritisch denken. Maar, juist als je wel kinderen hebt, dan weet je hoe sterk je beschermingsinstinct precies kan zijn. Ik deed dat voor mijn eigen ervaring ook vaak af, maar daarmee deed ik het tekort. Je ziet sommige dingen ook veel scherper, omdat je beter weet waar je op moet letten.
Dus, Peter, je kinderloosheid moet je niet gebruiken als argument voor je onbevooroordeeldheid. Ervaring is wel iets waard, en soms zie je dat inderdaad toch pas als je het hebt ervaren.