Bret Victor
society, technologie, code, filosofie
Bret Victor legt in een iets minder dan een uur uit wat zijn missie in het leven is. Dit doet hij zeer gefocust, goed onderbouwd en in klare taal. Zijn helderheid van geest is iets waar ik extreem jaloers op ben; vooral tegen het einde, als het beeld dat hij wil schetsen af komt, is hij in staat zeer scherp en zeer duidelijk te laten zien wat je kunt doen met een mensenleven. Dat klinkt wel wat erg breed, maar toch is het wel een beetje zo. Hij laat zien dat hij, na vele omzwervingen, een man met een visie is geworden. Door wat over het ontstaan van zijn visie te vertellen en uitkomsten ervan te demonsteren, en vergelijkbare mensen uit de geschiedenis erbij te halen, brengt hij de houding in beeld die ten grondslag ligt aan de acties die hij en deze mensen uitvoeren om de visie tot werkelijkheid te maken.
Dit resoneert behoorlijk met mij, want als twenty-something moet ik zo langzamerhand gaan kiezen wat ik ga worden, althans zo lijkt het. Naast dat Bret inspireert, brengt hij op ongeveer tweederde de opties in beeld die ik wat minder bewust aan het ontdekken ben. Goed worden in een vak is bijvoorbeeld een manier om je leven te leiden. De laatste tijd neig ik hier naar, want ik heb de grootste moeite om zelf focus te houden in het algemeen, en ook zeker in het (leren) forsen op de universiteit. Het is werk dat nooit af kan zijn, en van de duizenden opties die je kunt overzien of bedenken kun je er maar een paar in detail bestuderen. Dit maakt mij eigenlijk zeer ongemakkelijk, en iedere keer dat ik voordat ik iets doe eerst gedetailleerd uitwerk wat ik ga doen ben ik in staat ook daadwerkelijk iets te doen, simpelweg omdat ik mijzelf mentaal beperk. Dit vergt veel energie, en ik stel mij zo voor dat in het uitoefenen van een vak je dit probleem minder hebt.
Affijn, deze inzichten ontwikkel ik de laatste jaren maar langzaam, want ik doe alles langzaam, en Bret zet het in enkele minuten spreken haarscherp neer. Zijn eigenlijk bericht, kies een principe en leef daar naar, inspireert ook wel weer enorm. Het zou een andere weg zijn dan die van het vakmanschap, en is enorm breed, maar als ik zo eens een beetje onderzoek probeer te doen, en dan met name tijdens het programmeren, heb ik zo’n sterk gevoel over die software dat het zoveel beter kan (Geant, Root, Sphinx) dat ik misschien ook wel ergens zo’n principe heb. Toevallig had ik het er gister over met iemand dat ik veel tijd besteed aan het oplossen van kleine software-problemen die maar zijdelings gerelateerd zijn aan mijn eigenlijk werk nu. Bret vertelt hoe hij jaren heeft gedaan over het formuleren van het zijne maakt gelukkig dat ik niet bang hoef te zijn dat ik weer eens te langzaam ben. Misschien is de reden dus dat ik een slecht gevoel over iets heb en dat iedere keer om moet lossen. Ik grap weleens dat ik principieel tegen makefiles en compileren ben, en nu na het praatje van Bret lijkt het wel erg op Larry Tesler’s “no modes”. Het onder woorden brengen van dat principe brengt mij misschien wel de helderheid die zo vaak ontbreekt in mijn hoofd.
Ik ben geinspireerd. Inspireer u zelve alhier: