Bomen tussen de mensen.
Mijn vader snoeit de tuin altijd als een malle, een activiteit waar ik grotendeels tegen ben. Laat het groen maar lekker spruiten, zo gaat het in het wild ook, en dat vinden we toch altijd zo mooi? Niet mijn vader, die knipt en zaagt dat het een lieve lust is. Mijn tante doet dat ook, wat mijn moeder doet vermoeden dat het therapeutisch is: even lekker een uurtje rustig snoeien. Op Hackernews een article over hoe buurten met rijke mensen correleert met hoeveelheid groen. Blijkbaar is mijn vader arm. In de commentaren zien we een aantal aardige voorbeelden van hoe groen het kan: Johannesburg in Zuid Afrika is het grootste kunstmatige bos ter wereld, en Taiwan moet ik ook maar eens bezoeken. Een ander mooi voorbeeld is dat van een winkelstraat waar de bomen verwijderd werden om de etalages zichtbaarder te maken. Het omgekeerde gebeurde: mensen hadden minder de neiging te kuieren en liepen snel door zonder beschutting. Doet me denken aan Beverwijk.
Laat het groen dus staan, en vul het liever aan!