Beleefd of eerlijk
Naarmate ik ouder wordt, raakt het idee dat beleefdheid en eerlijkheid (of duidelijkheid, of (zelf)correctie) een tegenstelling zijn vastgeroest in mijn opvattingen. Kan een opmerking beledigend zijn? Is alleen de intentie van de opmerking (een oprechte mening, of een oprechte belediging) van beland? Of is het puur aan de ontvanger om een set woorden al beledigend te ervaren? Kent het recht van meningsuiting grenzen? Zou er een recht moeten zijn dat beledigd worden strafbaar stelt?
Met een vrije mening wordt veel goeds bereikt. Iedereen weet dat een open en eerlijke discussie tot betere resultaten leidt dan een waar dogmatisch of ronduit standvastig te werk wordt gegaan. Toch zijn er wereldwijd, keer op keer, mensen die het vrije woord willen inperken, onder het mom van fatsoen of het recht niet beledigd te worden. Noem het verbod op godslastering in Nederland, vernielende moslim-meutes als er Westerse films of cartoons kritisch zijn over de Islam. Of mensen die oprecht ‘gekkigheid’ zoals homofilie of hanekammen zouden willen verbieden. Wat kleiner is er de bond tegen het vloeken. Soms wordt het wat specifieker en moet de Linux-kernel mailinglist ‘professioneler’ worden. In de persoonlijke sfeer dreigde een lid van de examencommissie met het niet corrigeren van mijn diploma omdat ik niet beleefd zou zijn (ik werd boos toen ik na 3 maanden ‘onderhandelen’ nog steeds geen gecorrigeerde cijferlijst had ontvangen).
Op LWN schreef iemand een wat onhoudelijker stukje over deze tegenstelling. De twee aangehaalde onderzoeken in een notendop:
There's a famous psychological study that examined the cooperation patterns within string quartets playing music (Murnighan & Conlon, 1991): it evaluated different string quartets, examining their internal 'politics' and their conflict resolution techniques.Effective, successful string quartets embraced open conflict: they honestly told each other when they messed up, not avoiding confrontation. Open conflict allowed them to eventually play music as a team, incorporating the concerns of all the musicians.
en
Insults do hurt of course, but that argument misses the full context: in real life the typical substitute for an avoided open conflict is not singing kumbaya around the camp fire, but _hidden_ conflict.Hidden, suppressed conflicts, office politics and passive-aggressive behavior are far more harmful than the occasional four letter word.
There was a recent study that showed that ‘giving the cold shoulder’, ’the silent treatment’ and other forms of passive-aggressive violence activate exactly the same brain regions as being physically injured. (!)
Samengevat:
1) passive-aggressive violence can go on essentially forever, without outsiders noticing it. You won't notice it even on lkml, and yes, it occurs all the time ...
passive-aggressive violence thrives in ‘polite’, ‘professional’ environments that supress open conflict. Hidden violence also occurs in a lot of ‘polite’ open source projects that I know.
so the net duration of the conflict is far shorter in the Linus case.
Ik heb niets tegen beleefdheid, maar wel tegen het afdwingen ervan. Het lijkt erop dat het aantoonbaar schadelijk is om dat toch te doen. Hoewel beleefd en eerlijk me a priori niet in tegenstrijd lijken, is er een grote groep mensen die, door beleefdheid boven vrijheid te stellen, toch de tegenstelling creëert. Functioneel is hij er dus, en zie ik niet in welk universum het belangrijker is me zogenaamd netjes te gedragen (want wat is dat eigenlijk? De mensheid is het er allesbehalve over eens.) dan te zeggen waarvan ik geloof dat het het juiste of ware is. Functie boven vorm, ten alle tijden. Daar waar dat omgedraaid is, lijden de groep er als geheel onder.