Afvalscheiding en de deeleconomiesegregatie
environment, equality, economy, waste
Eindelijk een bewijsje voor een van mijn pet-peeves: ik wil geen afval scheiden, ik heb al genoeg te doen! Bij de NRC een artikel daarover, en daar blijkt dat naarmate afvalverzameling op prijs of moeite segregeerd, de plastic/papier/groen-zak vervuilder raakt. In Rotterdam is men alweer van de afvalscheiding afgestapt, en de nascheiding daar levert ruim 10 keer meer recyclebaar materiaal op. Oftewel, afvalscheiding is een slecht idee, het is makkelijker, beter en goedkoper een robot dit te laten doen.
Er zijn mensen die vinden dat je maar beter kunt ophouden met het scheiden van plastic. Zadel de burgers er niet mee op en laat afvalbedrijven het spul er maar uithalen. Dat wordt in het jargon van de afvalwereld aangeduid als ‘nascheiding’. Rotterdam stapte daar vorig jaar op over en dat is een groot succes: er wordt tien tot twaalf keer méér plastic, metaal en drankpakken uit het restafval gehaald dan toen inwoners dat zelf nog behoorden te doen.
Dan een columnpje over hoe de auto vrijheid geeft. Daar ben ik het wel mee eens, maar het interessante deel van die column is de observatie dat de deelfiets/scooter/step in Rotterdam (maar dan volgens verwachting ook elders) niet in de mindere buurten te gebruiken zijn. Dat is eigenlijk heel ernstig, want dat maakt dus dat de vaak armere mensen daar er geen gebruik van kunnen maken en dus vast blijven aan de andere middelen, zoals de auto. Vanmorgen dacht ik op de fiets over Greenwheels dat ik ze eigenlijk alleen in de binnensteden zie, en toen ik zelf over een abbo nadacht en uiteindelijk hem niet nam, klopt dat ook wel: alleen daar staan er genoeg om het een voldoende grote kans te hebben dat er op een willekeurig moment een beschikbaar is. Als je verder woont, of in een mindere buurt, dan zijn er dus heel veel opties minder. OV is natuurlijk ook minder in zulke gebieden. De auto blijft over…