Oksana Zaboezjko
Als kort vervolg op de vorige post heb ik op basis van een leestip ook uit de Groene binnen 24 uur “Mijn langste boektournee” van Oksana Zaboezjko uitgelezen. Het boek is een essay, bedoelt voor niet-Oekraïners bedoelt, om eens het Oekraïense perspectief te krijgen op deze oorlog. De tekst slaagt daar wat mij betreft helemaal in, het is leesbaar en komt met enkele voorbeelden snel maar toch beeldend en concreet ter zake. Oksana’s diepgaande kennis over haar land heeft het boek doorpepert met verwijzingen waarmee eventueel verder onderzoek gedaan kan worden. Ik was blij te constateren dat mijn eigen pogingen het gat dat mijn geschiedenis-onderwijs over Europa ten oosten van het IJzeren gordijn behoorlijk in lijn liggen met deze tekst. Uiteraard kan ik nog veel bijlezen, maar de hint om bedacht te zijn op het feit dat de Sovjet Unie als voortzetting van Russisch Imperialisme te zien en de technieken die het heeft om culturen en volkeren die het verovert (en dat zijn er nogal wat) onschadelijk te maken, door met, voor Westerlingen, lange termijnplanning cultuur systematisch uit te gummen, en er behoorlijk in slaagt de gewenste zienswijze wereldwijd te verkopen, die is kraakhelder. De oproep de geschiedenis van de voormalige-Sovjet landen niet door Russen te laten schrijven maakte ik al eerder.
Van harte aanbevolen, om Oekraïne beter te leren kennen, maar ook de ’technologie’ zoals het daar genoemd wordt; de systemen en draaiboeken die in Rusland (of, Moskovië) zijn ontwikkelt om publieke opinie, cultuur zelf, te verdraaien, en niet alleen in hoeverre dat nu een dreiging is, via Amerikaans en Europees extreemrechts, maar ook al gebeurd is: we zijn ons er helemaal niet van bewust dat Rusland altijd imperialistisch was en is, dat de Sovjet-Unie daarom ging, en niet om communisme, dat we Kiev zeggen, en niet Kyiv.