Diversiteit en dokter
sociology, psychology, diversity of thought
Bij het wegwerken van het backlog, een 2 in 1 post.
Diversiteit, een begrip waar ik ingewikkelde relatie mee heb. Mijn probleem met de manier waarop deze discussie gevoerd wordt, en het was leuk te ontdekken dat ik dat gemeen heb met de eerste Nederlandse homorechten-activiste: het wordt benaderd als een whitelist, in plaats van open-by-default. Een $X zou niet moeten hoeven vechten om gelijk behandeld en gerespecteerd te worden, de bias in systeem, samenleving en koppies voor het een of ander moet eruit. In plaats van trouwrechten voor alle genders, gewoon het hele trouwen en bijbehorende voordelen en regelingen afschaffen. Immers, ongetrouwden hebben zo nog steeds een nadeel (of voordeel). Waar dat punt persoonlijk wordt aangestipt in dit verder niet heel beste artikel: diversity of thought. Er is een groep, en in Nederland lijkt deze groot, die ongemakkelijk wordt van hoe ik ben, met name hoe ik denk. Het is heel vaag en lastig uit te leggen, maar ik merk dat (dus met name in Nederland) een bepaald conformisme in termen van denken verwacht wordt, die ik ten eerste niet snap en ten tweede ook niet ambieer. Dit levert conflicten op, doorgaans van het kaliber ‘incompatibele persoonlijkheden’. Ik zal er nu niet verder op ingaan, want ik snap het nog te weinig er veel meer over te zeggen, maar deze term onthou ik even: ‘diversity of thought’. Het jammere van het artikel is de (bijna) gelijkstelling tussen ‘diversity of thought’ en anti-diversiteitsgekkies: dat is in elk geval wat mij betreft het punt niet! Het punt is die lijst ‘geaccepteerde deviaties’. Dit werkt tegen elke nog niet ’erkende’ ‘afwijking’, terwijl het idee van diversiteit wat mij betreft het wegnemen van vooringenomenheid is, niet zozeer het toevoegen van inclusiviteit. Niet dat ik dat slecht vind hoor, maar het zou jammer zijn als we het daartoe beperkten. Een marsman moet zich hier ook meteen thuisvoelen, zo bedoel ik het, zonder dat er eerst decennia gevochten moet worden voor rechten voor marsmannen/vrouwen/homo/etc (heb je die whitelist weer ;)).
Artikel twee, ook van de NRC, is zo mogelijk nog ernstiger van aard. Falende gezondheidszorg voor een zeer precaire persoon. Wat me hieraan opviel is wat herken uit andere ervaringen: (te)veel hangt af van input van de zieke. Het systeem lijkt participatie te verwachten, terwijl ik juist een expert-oordeel verwacht waar ik behalve feiten niet mijn mening aan bij wil dragen. Dit faalt dan juist bij mensen die die bijdragen ook echt niet kunnen leveren, wanneer die geneigd op het oordeel van de dokter/ondersteuning te vertrouwen, of daar zelfs geheel vanaf hangt. Zou dat niet anders moeten?