Cognitive Overhead
Een week of wat geleden stond ik voor een nieuw en onbekend koffiezetapparaat. Ik wist niet wat ik moest doen. Acht gestroomlijnde toetsen, samen met een cuphouder en een LCD, vormden het kader waardoor ik en de wereld van de koffiemachine tot elkaar spraken.
We begrepen niets van elkaar. Het ontwerpje van de tweemaal vier gegroepeerde toetsen leken informatie over te willen brengen, maar ik kwam er niet achter wat. Ook de symbolen op de toetsen waren me onbekend, nooit eerder elders aangetroffen. Het symbool dat me duidelijk moest maken hoe de cup in de cuphouder moet, slaagde er evenmin in, want ik moest buitengewone kracht gebruiken de lade dicht te schuiven en daarna iemand laten komen om het apparaat te ontmantelen zodat de cup bevrijd kon worden.
Een week later vroeg ik of iemand de koffie voor me wilde laten zetten, want ik begreep er nog steeds niets van en erg veel zin om het te leren had ik ook niet, want ik wilde verdomme gewoon een bakkie leut. Een andere wachtende in de rij wist me te vertellen dat het een simpel apparaat is. Ik stond perplex. Ik zei dat simpele apparaten 1 knop hebben, en niet verwachten dat ik eerst hoef te studeren alvorens ik het kan gebruiken.
Dit weekend vond ik een prachtig artikel waar de schrijver precies zijn exploratie van precies het voorgaande beschrijft. Cognitive Overhead is bij dezen een verplicht begrip voor elke zak patat die weleens nadenkt over ontwerp. In het bijgaande draadje op HN een mooie quote:
Every man takes the limits of his own field of vision for the limits of the world. -- Arthur Schopenhauer
Dat dus niet doen!